Στόχοι: Το μάθημα έχει ως στόχο να παρουσιάσει τους σημαντικότερους σταθμούς της μακράς διαδικασίας αναβίωσης της αρχαίας τραγωδίας και να εξετάσει τις πιο αντιπροσωπευτικές σκηνικές δημιουργίες που παρουσιάστηκαν παγκοσμίως, από τα μέσα του 19ου μέχρι και σήμερα.

Αναμενόμενα Αποτελέσματα:
●    Με την ολοκλήρωση του μαθήματος οι φοιτήτριες και οι φοιτητές αναμένεται να γνωρίζουν την
ιστορική εξέλιξη, αλλά και τη βασική τυπολογία των νεώτερων και σύγχρονων σκηνικών αναγνώσεων της αρχαίας τραγωδίας.
●    Θα έχουν την ικανότητα να αναγνωρίζουν τα ειδοποιά στοιχεία και να αναλύουν κριτικά σύγχρονες παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας.
●    Θα έχουν αποκτήσει δεξιότητες έρευνας και παρουσίασης σε πανεπιστημιακό επίπεδο.
●    Επιπλέον, το μάθημα φιλοδοξεί να προσδώσει στις φοιτήτριες και τους φοιτητές δεξιότητες που σχετίζονται με τη φύση του ίδιου του θεάτρου, όπως δημιουργικότητα, φαντασία, κοινωνικότητα, επικοινωνία και αλληλεπίδραση.
 

●    Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις.
●    Εργασία σε διεθνές περιβάλλον.
●    Εργασία σε διεπιστημονικό περιβάλλον.
●    Παραγωγή νέων ερευνητικών ιδεών.
●    Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα.
●    Σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον.
●    Επίδειξη κοινωνικής, επαγγελματικής και ηθικής υπευθυνότητας και ευαισθησίας σε θέματα φύλου.
 

Η αρχαία ελληνική τραγωδία αποτελεί καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού και των αρχών του 21ου αιώνα ένα διεθνές γόνιμο πεδίο σκηνικής δημιουργίας και πειραματισμού, προκαλώντας το ιδιαίτερο ενδιαφέρον τόσο των ειδικών μελετητών, όσο και του ευρύτερου κοινού.
Το μάθημα αυτό εστιάζει στους σημαντικότερους σταθμούς της μακράς διαδικασίας αναβίωσης της αρχαίας τραγωδίας και εξετάζει σκηνικές δημιουργίες που παρουσιάστηκαν παγκοσμίως, από τα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι και σήμερα.
Αναλυτικότερα, τα μέρη του μαθήματος είναι τα εξής:
   1. Εισαγωγή στα σκηνικά
χαρακτηριστικά της αρχαίας τραγωδίας
2. Το ζήτημα της αναβίωσης του αρχαίου ελληνικού δράματος και η γέννηση του drama per musica
3. Οι πρώτες σκηνικές απόπειρες 16ος-18ος αιώνας
4. Η πρόσληψη της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στον
ευρωπαϊκό και
ελληνόφωνο 19ο αιώνα. Η αυγή του 20ού αιώνα.
5. Οι πρώτες και οι δεύτερες Δελφικές Εορτές
6. Η συμβολή του
MaxReinhardt και του Φώτου Πολίτη
7. Ο Δημήτρης
Ροντήρης και η Σχολή του Εθνικού Θεάτρου
8. Οι σκηνοθεσίες του Καρόλου Κουν
9. Η σκηνική αναπαράσταση του
δραματικού κειμένου
10. Ανθρωπολογικές προσεγγίσεις και η αναζήτηση του
αρχέγονου
11. Σωματικός λόγος
12. Διαπολιτισμικότητα
13. Προσωπικές μυθολογίες
 

Δραστηριότητα

Φόρτος Εργασίας Εξαμήνου

Διαλέξεις

35

Αυτοτελής
μελέτη/εργασίες/ εξέταση
 

90

Σύνολο Μαθήματος 

125

 Γραπτές (ή/και προφορικές εξετάσεις, εάν αυτό απαιτηθεί λόγω των υγειονομικών περιορισμών)

•    Duroux, Rose & Urdician Stéphanie (eds. 2010). Les Antigones Contemporaines (de 1945 à nos jours).
Presses Universitaires Blaise Pascal, Collection Mythographies et sociétés, premier trimestre.
•    Foley, Helene P. (2012). Reimagining Greek Tragedy on the American Stage. Berkeley & Los Angeles: University of California Press.
•    Goldhill, Simon (2007). How to Stage Greek Tragedy Today. Chicago: University of Chicago Press
•    Ioannidou, Eleftheria & Hanratty Conor (eds-2011). Epidaurus Encounters: Greek Drama, Ancient Theatre and Modern Performance. Berlin: Parodos Verlag.
•    Mee, Erin B.& Foley Helene P.(2011).Antigone on the Contemporary World Stage. Oxford: Oxford University Press.
•    Papalexiou, Eleni (2005). La tragédie grecque sur la scène contemporaine. Lille: ANRT, Université de Lille.
•    Papalexiou, Eleni (2010). «Le mythe de Prométhée et ses représentations contemporaines», Créatures et

Créateurs de Prométhée. Presses Universitaires de Nancy, 291-300.
•    Papalexiou, Eleni (2011). «L’actualité politique dans les représentations contemporaines de la tragédie grecque». Théâtres Politiques, Collection MSHE Ledoux, Presses Universitaires de Franche-Comté, 305- 315.
•    Papalexiou, Eleni (2013). « Le chœur antique et ses aspects divers sur la scène contemporaine », Présence de la danse dans l’antiquité – Présence de l’antiquité dans la danse. Caesarodunum, XLII - XLIII, 281-295.
•    Rehm, Rush (2002). The Play of Space: Spatial Transformation in Greek Tragedy. Princeton N.J: Princeton University Press.
•    Šípová, N. Pavlína & Sarkissian Alena (eds–2007). Staging Classical Drama around 2000. Newcastle: Cambridge Scholars Press.
•    Ανδρεάδης, Γιάγκος (επιμ.), 2005. Στα ίχνη του Διονύσου. Παραστάσεις Αρχαίας Τραγωδίας στην Ελλάδα 1867-2000. Αθήνα: Ι. Σιδέρης
•    Αρβανίτη, Κατερίνα (2010). Η Αρχαία Ελληνική Τραγωδία στο Εθνικό Θέατρο, τόμος Α΄. Αθήνα: Νεφέλη
•    Γεωργουσόπουλος, Κώστας & Γώγος Σάββας (επιμ.-2003). Επίδαυρος. Αθήνα: Μίλητος
•    Θεόδωρος Τερζόπουλος και Θέατρο Άττις: Αναδρομή, μέθοδος, σχόλια (2000).Αθήνα: Άγρα
•    Μία σκηνή για τον Διόνυσο. Θεατρικός Χώρος και Αρχαίο Δράμα (1999). Αθήνα: Καπόν.
•    Παπαλεξίου, Έλενα(2009). «Σύγχρονες σκηνοθετικές προσεγγίσεις της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας»,
Επιστημονική Επιθεώρηση Τεχνών του Θεάματος, 1, 225-244
•    Πολίτης, Φώτος(1983). «Ο Τραγικός Χορός» και «Η παράστασις της Εκάβης», Επιλογή Κριτικών Άρθρων, Τόμος Πρώτος. Αθήνα: Ίκαρος, 280-289
•    Σιδέρης, Γιάννης(1976). Το Αρχαίο Θέατρο στη Νέα Ελληνική Σκηνή, 1817-1932. Αθήνα: Ίκαρος
•    Φεσσά-Εμμανουήλ, Ελένη (επιμ.-1999). Έλληνες σκηνογράφοι - ενδυματολόγοι και Αρχαίο Δράμα. Αθήνα: Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών & Υπουργείο Πολιτισμού
•    Χαβιάρας, Σωτήρης(1992). Η Ηλέκτρα του Αντουάν Βιτέζ. Τρεις σκηνοθετικές προσεγγίσεις. Θεσσαλονίκη: University Studio Press.
 

https://eclass.uop.gr/courses/TS293/